.chmurze wybryki (12 b)

MISTRZ A KOMUNIZM (2)

 "skłamaną, powierzchowną, niekompetentną, a nawet GŁUPIĄ" (I)

.chmura: ‘część tej wkładki pt. „Lem a komunizm" .chmura uważa za skłamaną, powierzchowną, niekompetentną, a nawet GŁUPIĄ.’

*
 Autor pyta: „Jak więc traktować gorliwość, z jaką Lem opisywał przewagę systemu szczęśliwości społecznej nad innymi ustrojami?” I odpowiada: „Po prostu zrobil użytek ze swojej inteligencji (...) i z ironiczną przesadą nakarmił cenzurę tym, co chciała przeczytać”. I dalej:  „Kiedy zgodził się na różne prawomyślne wtręty w swoich ksiązkach, zostawiono  go w spokoju”. 

*
.chmura sądzi, że w ten sposób, Łukasiak robi z Mistrza oszusta, który co innego pisał „oficjalnie” ("dla kariery"), a co innego myślał i opowiadał w domu, przy kolacji. A przecież, „karmieni” „Astronautami”, czy „Obłokiem Magellana” nie byli przede wszystkim cenzorzy, lecz setki tysięcy czytelników, często bardzo młodych czytelników (np. dwunastoletnich...). (.chmura myśli, że Niezrównana Wspaniałość Mistrzowego Talentu sprawiła, iż Mistrz „karmił” czytelników stokroć skuteczniej niż kilkadziesiąt Wojewódzkich Wydziałów Propagandy PZPR razem wziętych). 

*
Tę Łukasiaka odpowiedż na pytanie:  „Jak więc traktować gorliwość, z jaką Lem opisywał przewagę systemu szczęśliwości społecznej nad innymi ustrojami?”  uważam za „głupią” („tandetną”) dlatego, że Łukasiak zdaje się zakładać, że Mistrz nie zdawał sobie sprawy z tego, co dzieje się z jego książkami, i kogo właściwie „karmi”.  Panie Łukasiak, proszę nie obrażać „bodaj największego myśliciela polskiego XX w."!  

*
Prawdziwa odpowiedź na pytanie o „gorliwość, z jaką Lem opisywał przewagę systemu szczęśliwości społecznej nad innymi ustrojami”, jest - myśli sobie .chmura - inna niż uważa Łukasiak. Ciąg dalszy nastąpi.  

--------
P.S. .chmura nie jest nadmiernie przywiązane do swoich przekonań i wie, że zdarza się jej popełniać błędy. .chmura szuka prawdy, a prawdy skutecznie szuka się zbiorowo, nie w pojedynkę (patrz: Popper!). chętnie odszczekam (hau! hau!), dygnę (dyg!) i podziękuję (thx!), jeśli ktoś pokaże, że się mylę.